บทที่ 85 ตอนพิเศษ2.ในวันที่ฉันเป็นแค่ธาร

ฉันใช้เวลาครึ่งชีวิตอยู่หน้ากล้อง เรียนรู้จะยิ้มแม้จะอยากร้องไห้

พูดคำที่ไม่ได้คิดเอง และเดินบนพรมแดง ที่เต็มไปด้วยแสงแฟลชแทนคำถามว่า

“ธารธาราเป็นยังไงบ้างคะตอนนี้”

แต่ไม่มีใครถามเลยว่า

“ธารเหนื่อยไหม”

ตอนที่ฉันหนีออกมาจากกรุงเทพฯ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหนีใคร แต่ฉันหนีจากตัวเอง หนีจากคนที่ฉันไม่รู้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ